"ΦΑΛΗΡΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ" Για να μην ξανακοιμηθούν ήσυχοι οι φταίχτες….

Το τι  έφταιξε και φτάσαμε ως την άκρη της  καταστροφής, όλοι το ξέρουμε. Το φαύλο μεταπολιτευτικό σύστημα της διαπλοκής, της διαφθοράς και της διάβρωσης των θεσμών και οι αγοραίες πελατειακές  σχέσεις   είναι βασικός λόγος.
Το μεγάλο ποσοστό ανάξιων πολιτικών,  που  ενώ θα έπρεπε να διδάσκουν  ήθος, αρχές και πατριωτισμό. αυτοί χωρίς αντιστάσεις εκμαυλίστηκαν στον χυδαίο νεοπλουτισμό και στην   ξιπασμένη ματαιοδοξία, μολύνοντας συνάμα και την κοινωνία, είναι ο άλλος σοβαρός λόγος.
Ο λαός τώρα, που συνένοχα πάντα σιωπούσε--όταν δεν επιβράβευε και συνεργούσε, που νόθευσε  αρχές και αξίες, που έμαθε  πως γίνεσαι σπουδαίος μόνον αν και με κάθε τρόπο είσαι πλούσιος, είναι  μια άλλη βασική αιτία.
Και τέλος σαν υπόστρωμα και πλαίσιο των προηγουμένων, η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και χυδαιότητα, που με τα ληστρικά εργαλεία της χρηματοπιστωτικής κόλασης διαλύει λαούς και πατρίδες μέχρι να κυριαρχήσει απόλυτα ο φασισμός της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Όλα αυτά  λοιπόν, που  με την καθοριστική συμβολή και πολιτεία  του  σημερινού πρωθυπουργού--του οποίου ο περίεργος ρόλος   ανησυχεί ακόμα και τους οπαδούς του, οδήγησαν τον τόπο μας στο χείλος του γκρεμού και τον λαό στη φτώχεια και την απόγνωση.
Ενώ όμως σχετικά εύκολο είναι να περιγράψει κανείς τις αιτίες της παρακμής,  τόσο δύσκολο είναι να βρει λύσεις για  την δραματική κατάσταση που είμαστε και την χειρότερη που θα βρεθούμε.
Και εκεί που  θα βρεθούμε—αλλοίμονο, δεν θα είναι από τις οικονομικές μας δυσκολίες μόνον.
Θα είναι και από την κοινωνική σκληρότητα που παθητικά εμπεδώσαμε και που κρίσιμα θα δοκιμαστούμε στην τραχιά της γωνία, αν   νοιαστούμε μόνον για την διάσωση μας και κυνικά γυρίσουμε την πλάτη στην  εξαθλίωση του κοινωνικού μας περίγυρου.
Αυτό λοιπόν το στεγνό τοπίο και με τον  καθένα μας ένα οργισμένο  εκρηκτικό μείγμα που βλέπει ακόμα τους θύτες να απολαμβάνουν ανενόχλητοι τα λάφυρα επί των ερειπίων, που άραγε θα καταλήξει;
Σε κοινωνική σύγκρουση, αλληλοσπαραγμό και εμφύλιο μεταξύ μας;
Και αν αυτός ο μέγιστος κίνδυνος πραγματικά μας απειλεί, όλοι εμείς και πέρα από τις όποιες κομματικές μας αναφορές, τι πρέπει να κάνουμε;
Να κλειστούμε μήπως ο καθένας στο καβούκι της αυτοσυντήρησής  του και να κοιτάξουμε μόνον το σπίτι μας—κι’ ας καίγεται του διπλανού μας, η  να συναντηθούμε με τους πολλούς και να χτίσουμε  μαζί τους ένα νέο κοινωνικό ΕΜΕΙΣ  που θα μας σκεπάσει και θα μας προστατεύσει;
Ένα νέο πανίσχυρο ΕΜΕΙΣ που θα δυναμώσει τις αντοχές μας, που θα εμποδίσει τους αχρείους, που θα φέρει το ξημέρωμα πιο νωρίς.
Και όσο είναι ακόμα καιρός φυσικά, δηλαδή αμέσως, γιατί αργότερα μόνον για να προσευχηθούμε θα βρίσκουμε ίσως χώρο.
ΕΜΕΙΣ κοντά ο ένας στον άλλο, ας ξεκινήσουμε το δύσκολο και άξιο ταξίδι για μια άλλη κοινωνική κουλτούρα  και αλληλεγγύη.
Για να μην ξεθεμελιωθεί τελείως το Έθνος μας,
Για να αντέξει και να μην εξαθλιωθεί και ντροπιαστεί κι’ άλλο ο λαός μας.
Για να μην ξανακοιμηθούν ήσυχοι οι φταίχτες….

ΦΑΛΗΡΗΚΗ ΡΗΞΗ ΜΠΟΥΓΑΣ ΤΡΥΦΩΝ

ΦΑΛΗΡΙΚΗ ΡΗΞΗ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ..

ΜΠΟΥΓΑΣ ΤΡΥΦΩΝ ΦΑΛΗΡΙΚΗ ΡΗΞΗ

ΜΠΟΥΓΑΣ ΤΡΥΦΩΝ ΦΑΛΗΡΙΚΗ ΡΗΞΗ

ΜΠΟΥΓΑΣ ΤΡΥΦΩΝ: ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ!

Η εποχή μας είναι άχαρη, αφού εμείς οι υποτιθέμενοι μεγάλοι κάνουμε τα πάντα για να σβήσουμε από τα παιδιά μας τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Καταφέραμε να διαβρώσουμε τον κόσμο μας από το ψέμα, την υποκρισία, την αναξιοπιστία, τη διγλωσσία και την αναξιοκρατία. Μάλλον καταφέραμε την πτώση των αξιών την κατάρρευση των ιδεολογιών, την αμφισβήτηση των προτύπων, την υποχώρηση της συλλογικής δράσης σε όφελος του ατομισμού. Δεν έχουμε ανάγκη από αρίστους αλλά από αρεστούς και stars. Πόσοι δεν έχουμε ευθύνη όταν ωθούμε τα παιδιά μας σε «βόλεμα» με πλάγιους τρόπους και την επιδίωξη του εφήμερου κέρδους με κάθε είδους «αρπαχτές».

Αυτός ο «ρηχός» κόσμος που κατασκευάσαμε για τα παιδιά μας απαξιώνει κάθε προσπάθεια συλλογικού αγώνα, κάθε προσπάθεια αλλαγής, αφού πολύ δύσκολα πείθει για το νόημα και την αποτελεσματικότητά του. Αυτό που στο δημόσιο λόγο διαπιστώνεται ως απαξία της πολιτικής φαίνεται ολοκάθαρα κυρίως από το γεγονός πως η αποστασιοποίηση από την πολιτική χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τη σημερινή νεολαία. Σε εκλογές που συμμετέχουν οι νέοι, όπως οι φοιτητικές εκλογές, η αποχή αυξάνει κάθε χρόνο και περισσότερο τα ποσοστά της και αναδεικνύεται ο αδιαφιλονίκητος νικητής. Ρωτώντας φοιτητές γιατί δεν ψηφίζουν απαντούν πως δε θ΄αλλάξει τίποτα με την ψήφο τους. Μάλιστα οι νέοι αυτοί μπορεί να είναι και δραστήριοι και να έχουν πολιτική άποψη.
Αυτό το γενικότερο κλίμα απαξίωσης και άρνησης της πολιτικής και ως εκ τούτου και δυσκολία έως και αντίθεση συμμετοχής σε συλλογικές δράσεις και κύρια στην εκλογική διαδικασία έχει επηρεάσει και τα πιο νέα παιδιά μας, τους καινούργιους ψηφοφόρους. Εμείς όμως οφείλουμε να τους φωνάξουμε το «ζητείται ελπίς» του Αντώνη Σαμαράκη! Αλίμονο αν οι νέοι δεν ψάχνουν, έστω και αν δεν βρίσκουν. Το μέλλον τότε θα μοιάζει γερασμένο! Αν οι νέοι μας θέλουν να ανατρέψουν τον κανόνα πως ο άνθρωπος είναι πολιτικό όν, ας το κάνουν και ας μας προτείνουν το δικό τους κανόνα, τον δικό τους τρόπο. Αλλά για να μας τον πουν πρέπει να μας βρουν και για να μας βρουν πρέπει να συμμετέχουν. Πρέπει να πούμε στα παιδιά μας πως η ανανέωση της πολιτικής με βαθιές τομές στο περιεχόμενο και τη λειτουργία της, και η αλλαγή των πραγμάτων στην τοπική μας κοινωνία τα χρειάζεται παρόντα. Η γειτονιά τους είναι και δική τους υπόθεση, αφού τα όνειρα και οι ελπίδες τους γι αυτήν φτιάχνουν τις πολιτικές μας.
Η ισοπέδωση της πολιτικής, η ταμπέλα ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, είναι μάλλον μια εύκολη άρνηση που μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις ιδιαίτερα επικίνδυνες. Αν επικρατήσει αυτή η λογική τότε όσοι παραμένουν ακόμη υγιείς και αλώβητοι από τις σειρήνες της παρακμής, είτε θα συμμαχήσουν με το σύστημα, είτε θα αποχωρήσουν. Τότε η πολιτική θα παραμείνει χώρος ελεύθερος στους χειρότερους και πιο αδίστακτους εκπροσώπους της. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για την πολιτική και το μέλλον της κοινωνίας που ούτως ή άλλως ανήκει στα παιδιά μας.
Οφείλουμε λοιπόν να πούμε στα παιδιά μας πως δεν μπορούν ν’ αφήσουν την πολιτική στα χέρια των αμοραλιστών και αδίστακτων διαχειριστών της. Τότε πολύ απλά δε θα έχουν μέλλον. Και δε θα μπορεί να ελπίζει. Αν χωρίς ελπίδα τα οράματα πεθαίνουν, είναι βέβαιο ότι χωρίς αγώνες κινδυνεύει η ελπίδα. Η προσπάθεια μπορεί να είναι πολλές φορές δύσκολη, αλλά είναι το μόνο που έχουμε. Η συμμετοχή των παιδιών μας στην εκλογική διαδικασία, είναι αντίσταση και πρόταση! Είναι αντίσταση στην πτώση των αξιών, στην αναξιοκρατία, στην υποκρισία, στο ψέμα και σε όλα τα φαινόμενα παρακμής μιας κοινωνίας της προηγούμενης γενιάς. Έτσι, ακόμη κι αν το παλιό δεν έχει πεθάνει, να γίνουν γεννήτορες του καινούργιου!
Ζητείται λοιπόν ελπίς, αυτή της συμμετοχής των παιδιών μας στις αποφάσεις για τις τοπικές μας υποθέσεις.

ΤΡΥΦΩΝ ΜΠΟΥΓΑΣ:

Ο ραγιαδισμός ως επάγγελμα μπορεί να είναι προσόν στην πολιτική, αλλά για τους υπόλοιπους πολίτες αποτελεί καρκίνωμα .
Όσο και να μην μας αρέσει αυτή είναι μια θλιβερή πραγματικότητα.
Ο (νεο)Έλληνας έχει μάθει να κάθεται και να....
περιμένει να τα κάνουν όλα οι άλλοι.
Έχει συνηθίσει να ζητάει ρουσφέτια και μετά να κατηγορεί την κοινωνία, τα κόμματα, το σύμπαν για την αδικία που υπάρχει
Μηδέ εμού εξαιρουμένου, αρέσκεται να ρίχνει τις
ευθύνες στους πολιτικούς
και γενικά σε οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό του, λες και οι πολιτικοί ή τα κόμματα δεν προέκυψαν από τη δική του στήριξη δεκαετίες τώρα.
Ο (νεο)Έλληνας είναι ραγιάς γιατί δεν προσπαθεί να βελτιωθεί ο ίδιος, αλλά προσπαθεί περισσότερο για το κακό των άλλων που προοδεύουν και τους οποίους ζηλεύει.
Του αρκεί ένα ξεροκόμματο για να κλείσει το στόμα του κοιτάζοντας από μακριά την αδικία και τα αίσχη που συμβαίνουν.
Είναι ραγιάς γιατί όταν καλείται να συμμετάσχει σε μια μορφή αντίδρασης που θα εκτεθεί αναγκαστικά επώνυμα,
το βάζει στα πόδια και προτιμάει ένα φραπέ για να σχολιάσει επικριτικά τι κάνουν οι άλλοι και τι θα έκανε ο ίδιος αν ήταν στη θέση τους.
Είναι ραγιάς γιατί ακόμα και τη στιγμή που χρεοκοπεί η χώρα
αρνείται να δει την πραγματικότητα και προσπαθεί να ρίξει τις ευθύνες στα αντίπαλα κόμματα χωρίς να αναγνωρίζει τη δική του προσωπική ευθύνη αλλά και τα εγκλήματα που έκαναν τα κόμματα που ψηφίζει.
Είναι ραγιάς γιατί μπροστά στη δική του εξυπηρέτηση είναι έτοιμος να καταπατήσει κάθε έννοια δικαιοσύνης, αξιοκρατίας και ισονομίας
Οι (νεο)Έλληνες είναι έτοιμοι να αποδεχθούν τη νέα σκλαβιά που τους ετοίμασαν.
Ως ραγιάδες θα τα υπομείνουν όλα ήσυχα και χωρίς πολλά πολλά.
ένα ξεροκόμματο θα είναι αρκετό για να βουλώσει τα στόματα όσων τυχόν θα αντιδράσου
Αυτή είναι η μοίρα αυτού του λαού και το μέλλον του προδιαγεγραμμένο.
Και για να μην ξεχνιόμαστε :αλλο νεοελληνας και αλλο ΕΛΛΗΝΑΣ.